خیال
آن روزها خیال اینکه می آیی و نوشته هام را می خوانی، باعث می شد بیشتر بنویسم. بیشتر شعر بگویم. پنج شنبه ها، روزهای شیرین عشقبازی من و شعرهام بود، من و نوشته هام بود. در حالی که گاه توی موسیقی، گاه توی شع، گاه توی نقاشی و گاه توی خطاطی شنا می کردم، کنج ذهنم، تصویز تو بود که به دست و فکرم انگیزه می داد. می فهمی؟