شمیم سبز

دیبای دل دوباره دریدند بی غمان

چشمان خیس خسته ندیدند ،ای امان

با تیغه ی نگاه ز دامان خویشتن

بی رحم و ظالمانه بریدند دستمان

آخر ز جور غمزه ی دلدار بی وفا

از پشت بام عشق پریدند عاشقان

سر تکیه داده ام به در خانه ی حبیب

شاید سری زنند و ببینند حالمان

یا رب به کار خسته دلانت نظر نما

آیا شود دوباره نشینند پیشمان؟...

 ...

 مدتی است نگاهم نمی کنند...
دعایم کنید.

 

دست من نیست که درگیر نگاهت شده ام

 

مست و آشفته ی رخساره ی ماهت شده ام

 

دست من نیست که بی نور رِخت خاموشم

 

دست من نیست که از رایحه ات مدهوشم

 

این چه دردی است خدایا  که گرفتارم کرد

 

عاجز و خسته و دیوانه و بیمارم کرد؟

 

غصه ی هجر شما زندگی ام سوزانده

 

دستم از وصلت گرد رهتان جامانده

 

از چه با عاشق  خود عازم پیکار شدید؟

 

ز چه رو منکر مهر و می و دیدار شدید؟

 

یادتان هست چه ایام خوشایندی بود؟

 

آن زمانی که زمان دل و دربندی بود؟....

 

...

 

.....شاید بعدا ادامه بدمش...

 

راستی! التماس دعای فراووووووون