شمیم سبز

کاش تو بچه بودی !‌آن وقت در آغوش می گرفتمت ،‌می نشاندمت روی پاهایم ،‌دستم را لای موهایت می بردم و آشفته ی شان می کردم ،‌تو می خندیدی.
کاش تو بچه بودی !‌آن وقت صورت نازت را غرق بوسه می کردم ، هر چقدر که دلم می خواست. آن وقت  دستم را دور گردنت می انداختم و می فشردمت ،‌ خیره می شدم به چشم هایت و می گفتم : چه چشم های قشنگی داری ! بعد تو ناز می کردی و با خنده ی معصومانه سرت را تکان می دادی ! آن وقت من چشم هایت را هم می بوسیدم. کاش تو بچه بودی !‌آن وقت تو را روی شانه هایم می نشاندم و تو از آن بالا همه جا را نگاه می کردی ، شیرین زبانی می کردی و برایم خاطراتت را مرور می کردی! کاش یک بار کودکانه ظهور می کردی !‌
با هم می دویدیم ،‌ باد می پیچید لای موهای تو ، تو چشم هایت را می بستی و دست هایت را باز می کردی.
کاش بچه بودی !‌آن وقت هر زمان که دیدگانت را خسته می دیدم ،‌دستت را می گرفتم ، می بردمت یک گوشه و روی پاهایم می خواباندمت ، بعد برایت شعر های خودم را می خواندم تا پلک های تو آرام آرام روی هم بیایند . آن وقت دست های تو را یک عالم می بوسیدم . یک کنج می نشستم ، دستم را می گذاشتم زیر سرم و سیر تماشایت می کردم...
کاش تو بچه بودی! ...