امام رئوف
صبح باشد، زمستان باشد، برف باشد... و تو همه ی دغدغه ها و دل مشغولی هات را در جایی از تهران جا گذاشته باشی و آمده باشی حرم. حرم امام رئوف. انگار یک دانه ی برف در داغی دل و چشم هایت ذوب می شود و حجم خنکی از لبخند و سبکی توی رگ هات جان می گیرد. همین. یدرک و لایوصف. همین.