نیما
تعجب نمی کنم
تنها چیزی که اکنون به من تسلی می دهد، مولوی است.
من به آن چسبیده بودم
من همان طور وارسته بودم
اکنون رشته را محکم تر می کنم
انسان عاجز است
انسان با عجزش در برابر زندگی، در برابر فنای آن چیزهایی است که دوست دارد
در برابر دوستی عاجز است
انسان همیشه درد می کشد.
یک انسان واقعی راه تسلی ندارد مگر به همان دردهای درونی خود چسبیدن.
#یادداشت_های_روزانه_نیما_یوشیج
به کوشش #شراگیم_یوشیج