پایان محمدی
دارم آیدا در آینه میخوانم و بوی شعر را عمـــیق نفس می کشم. ای پری وار در قالب آدمی! که پیکرت جز در خلواره ی ناراستی نمی سوزد... حضورت بهشتی است...
دارم آیدا در آینه میخوانم و بوی شعر را عمـــیق نفس می کشم. ای پری وار در قالب آدمی! که پیکرت جز در خلواره ی ناراستی نمی سوزد... حضورت بهشتی است...