شمیم سبز

دراز کشیدم بالای یه تپه ی پر گل . تنهای تنها . باد خنکی هر چند دقیقه یک بار میاد میخوره به صورتم ... دستامو گذاشتم زیر سرم و دارم مستقیم به آسمون بالا سرم نگاه می کنم . هیچی نیست . فقط آسمون خالیه .
خورشید از اون طرف تازه داره خودی نشون میده . آسمون ، آسمون خالیه . آبی محض. همین .
از بالای تپه غلت می خورم و میام پایین ... وسط وسط گلها .
اینجا ، میتونم راحت راحت نفس بکشم . نفس های عمیق عمیق...
چه قدر اینجا خوبه ، چه قدر اینجا رو دوست دارم .