براي اين که شما نخ سوزنو برداريد و درون متلاشيم رو بدوزيد. يه شعري بود که مي گفت :خوب من اضطراب کافي نيست/جسدم را برايت آوردم/هي بريدي سکوت باريدم/بخيه کردي و طاقت آوردم/در تنم زخم و نخ فراوان است/سر هر نخ براي پرواز است/تا برقصاندم برقصم من/او خداوند خيمه شب باز است...