حقيقتا پستي گه گذاشتي نهايت مهربونيت رو مي رسونه قيچي! و البته منم هميشه يادم مي مونه که بخش مخصوصي از کيف هايي که در دوران طفوليت داشتم همراه تو بوده . وقتي که رو سراشيبي پارکينگ سر مي خورديم، يا سر کوچه بستني مي خريديم، يا آقاي مدني رو ديوونه مي کرديم، و پارک ارم، و پارک مريم مي رفتيم و دوچرخه سواري مي کرديم. و همه ي روزايي که قرار بود بريم خونه ي همديگه و از صبحش تو مدرسه لحظه شماري مي کرديم. و ضمنا به اون حرکت خلاقانه مون هم که سر زده رفتيم دم خونه ي ياسي افتخار مي کنم : )