من که نفهميدم چي بلغور کردي...چون نه هيچ وقت از حل مسئله هاي رياضي ذوق مرگ ميشدم و نه از کشف ايهام در اشعار حافظ.....
فقط وقتي اين قضايا حل ميشد يک نفس راحتي ميکشيدم و از ته دلم ميگفتم: واااااي خدا رو شکر که حل شدن و از دستشون راحت شدم که ديگه مجبور نيستم بيشتر بهشون فکر کنم....
شايد تنها لحظه هايي که مثل تو ذوق مرگ ميشدم وقتهايي بود که يه تصوير تار توي ذهنم نقش ميبست و جانم به لبم ميرسيد تا اون تصوير رو روي کاغذ بيارم...اما وقتي ميشد اوني که ميخواستم، لذتش وصف ناشدني بود (البته اين لذت رو خيلي تجربه نکردم...)
مع الوصف نوشتار شما از ذهنيات ما دور بود و تنها براي اين مزاحم شديم که بگوييم.....بدنيست اسم وبلاگت را بذاري نرگس مست.....به قيافه ت هم ميخوره