پو ، هر بار که فلسفه ي هنرو مي خونم ياد تو ميفتم ... فرق هنرمند با آدماي ديگه ... در اينه که ... هنر مند پرده از لايه هاي نهاني هستي بر ميداره ... عين تو ... عين من ... خودشيفتگيه که خودمو شاعرهنر مند مي دونم ؟... دلم ميخواد خودشيفته باشم ... چن وقته فک مي کنم شعرام خيلي سطح پايين و بي خودن ... ديگه اون خودشيفتگي قديمو ندارم ... مي فهمي پو ؟ ميشه بهم انرژي بدي ؟ ... حالم خوش نيست ... دارم هذيون مي گم ... يادته يه قسمت تو کتاب ادبيات بود که فرق شاعر و نويسنده رو با آدماي ديگه مي گفت ؟ ... يادته چه حالي مي کرديم ؟ ... به هم لبخند مي زديم و شنگول و شاد مي گفتيم : ما رو مي گه ها !