رد نشو از ميان قبرستان ، مرده ها را تو بي قرار نکن
چادرت را به روي خاک نکش ، روحشان را جريحه دار نکن

از قدم هاي نرم تو بر خاک ، تنشان توي قبر مي لرزد
دست بر سنگ ها نزن بانو ، به تب و لرزشان دچار نکن

دلبري را به ياد باد نده ، گوشه ي زلف را به باد نده
جان من ! جان من به مو بند است ، قبض روح مرا دو بار نکن

عينک دودي ات پر از معناست ، چهره ات با خسوف هم زيباست
پشت آن تاج گل نشو پنهان ، ماه من ! با گل استتار نکن

باز کن لب که وقت خيرات است ، ذکر ، شادي روح اموات است
زندگان هم نگاهشان به تو است ، شکر و قند احتکار نکن

در نگاهت غرور مي بينم ، اينقدر بد نباش شيرينم !
سوي فرهاد هم نگاهي کن ،خسروان را فقط شکار نکن...

قاسم صرافان