لیلی ام مرا ببخش ...
لیلی ام مرا ببخش ...
لیلی ام مرا ببخش ، که مجنون خوبی برایت نبوده ام ...
که پروانه وش گرد شمع وجودت نگشته ام ...
که زلیخا وار دست به دامان عشقت نشده ام ...
که امید به غیر تو داشته ام ...
که پیشانی بر خاک ربوبیت جز تو ساییده ام ...
لیلی ام مرا ببخش ...
ببخش که جواب نگاه های معصومانه ات را با اخم های غرور دادم ...
ببخش که تو مرا در برگرقتی و من از تو گریختم ...
که تو چشم به من دوختی و من چشم از تو برگرفتم ...
ببخش که سحوری درگاه جز تو کردم ...
لیلی ام مرا ببخش ...
ببخش که بی کران محبت تو را ندیدم و دل به برکه های گل آلود دیگران سپردم ...
ببخش که خورشید هدایت تو را نا دیده گرفتم و به دنبال فانوس های ظلم به راه افتادم ...
ببخش که چشم برای غیر تو گریان کردم و سینه برای جز تو سوزاندم ...
لیلی ام مرا ببخش ....
غلط کردم ، اشتباه کردم ...
...
چه گذر گاه پستی است این جا ... و چه بد معشوقی است این دنیا که برای عاشقانش خار های خیانت تدارک می بیند ،
و تیر های یاس مهیا می کند ،
و دشنه های فریب فراهم می آورد ...
مرا ببخش لیلی ام ....
من از نامردی های این جهان به آغوش تو پناه آورده ام ،
تو که این همه سال با مهر نگاهم کردی و خطاهایم را ندیدی ، خدا نکند که زین پس به چشم قهر به دل تاریکم بنگری...
مباد که رویت را از من بگردانی و آغوشت را به روی من ببندی ...
نکند که نگاهت را از من دریغ کنی و منتظرم بگذاری...
نشود که این دست های بلند شده به سوی قله ی محبتت را به زنجیر بکشی ، و قلبی را که از عشق تو مملو شده خرد و خوار کنی ...
مرا ببخش لیلی ام ...
این سینه قسم می خورد که به عشق تو آرام گیرد ،
این چشم قول می دهد که نگاهش را به غیر تو گره نزند ،
این دست ها عهد می بندند که در خانه ی جز تو را نکوبند ،
این لب ها جز برای تو سخن نخواهند گفت ،
این دل فقط در هجران تو خواهد سوخت ،
و ... این اشک ها ... این اشک ها نیز برای غیر تو سرازیر نخواهند شد ...
مرا ببخش ....من مجنون خوبی نبوده ام برایت ... مرا ببخش لیلی ام ... مرا ببخش ...
