شمیم سبز

من با همین چشم های خودم
 دیدم که از میان لب های نرم پروانه ای
 عطر بنفش یاس تراوید.
پروانه ها ،
 مهربان حرف میزنند
‌ مهربان می خندند .
 شبیه خاطرات غبار گرفته ی روزهای تو ،
 مخاطب غمگین همیشه ی دلم!
حریر خنک دریای خیالم !
بیا گونه هایم را بمالم به پیراهن دوست داشتنیت .

راستی!
 دیشب دوباره شعر گفتم.

و آن را ،
 با ظریف ترین خط انگشت هایم نوشتم‌ .
بعد ، با صورتی ترین کاغذ کادوی عالم ،
 برایت کادوش کردم.
حالا میخواهم شعرم را به چشم هایت بفروشم.
قیمتش : یک نگاه تومان.
ببینم ،‌ می خری آیا؟!