شمیم سبز

بسی آباد بودم در جهان ، ویرانه ام کردی
و با آشفتگان خسته هم پیمانه ام کردی
صبا آوای فریاد مرا سوی حبیبم بر
بگو بنگر چه سان با شعله ات پروانه ام کردی
بگو با زلف مشکینت هزاران قصه ها دارم
بگو از سحر چشمانت مرا بی خانه ام کردی
میان شاعران عاشق مجنون شوریده
ز بس  جور و جفا دادی مرا دردانه ام کردی
من اول شهره ی علم و ادب بودم در این دنیا
چه شد ناگه به این مردم مرا بیگانه ام کردی
ز جام نرگس مستت چنان نوشاندی ام یارا
که خود ساغر شدم ساقی ، ببین ، میخانه ام کردی
من آن لیلای شوخ دلربای قصه ها بودم
چرا مست و خراب و عاشق و دیوانه ام کردی؟
خودم دلدار بودم من ، خودم شیرین بُدم اما
تو با تیر نگاهت خسروی جانانه ام کردی ...

پی نوشت 1 :‌ نگاه فاطمه –سلام الله علیها- بدرقه ی راهتون ! عیدتون مبارک
پی نوشت 2 :‌التماس دعا
پی نوشت 3 : ......