شمیم سبز

مادری دل خسته
زیر لب بهر عزیز دل خود می گوید :
یا علی ، گریه چرا؟
سر خود بالا گیر
غصه هایت کرده ،  قلب زهرا را پیر
خاک عالم به سرم!
دست های تو و بند و زنجیر؟ 
فاتح بدر و حنین !
پدر شیرْ دل ناز حسین!  اشک چرا؟
همه ی هستی من
به فدای گل لبخند شما
سر خود را مگذار
این چنین بر دیوار
در ره عشق چه قابل دارد ، درد میخ و مسمار؟
 روی اگر از تو گرفتم آقا
بهر آرام دل و جان شماست
ورنه جز چشم جهان بین شما
محرمی نیست به رخسار کبود زهرا
محرمی نیست بر این فاطمه ی خسته ی مست تنها ...