بیا و این دل شکسته را بخر...
دیگرانی که ز معنای جنون هیچ نمی فهمیدند ،
آن کسانی که به دیوانه و سرگشته و عشّاق همی خندیدند،
به دل خسته ی من طعنه زدند .
و من آن روز به اندازه ی یک عمر شکستم ،
و همان شب به هوای رخ تو چشم ببستم .
چه شبی بود ،
چه رویای قشنگی ،
چه خوابی،
و چه چشمان پر آبی...
...
کاش دیده پس از آن خواب دگر باز نمی شد ،
کاش دیدار من و تو ، بین مان راز نمی شد ...
کاش می شد به همه مدعیان خوشِ بدبخت ،
یکی از برق دو چشمان سیاه تو بگوید، کاش می شد که دوباره عطر لبخند تو در خانه ی رویایی عشاق بروید ...
کاش یک بار دگر ، لطف کنی ،
سر بزنی بر در کاشانه ی خوابم ،
بی تو من باز همان خسته و دلداده و مجنون و خرابم ...
شاعر: هدی ای که دلش یه عالم تنگه ...
