من از يادآوري شون، يه چيزي... فراتر از لبخند.... رو لبم مي شينه :)) يه خنده ي عميق ... تا بناگوش....و دلم مي خواد دوباره برگردم ب اون اردوي برفي و بخونم: آن روزها رفتند ... آن روزهاي برفي خاموش ...! راهنمايي يه هواي خنکِ خيلي خوبي داشت ... آقاي کاکاوند مي گفت حسرت به گذشته از خصلت هاي رمانتي سيسمه .... فکر کنم ما کلا آدماي رمانتيکي هستيم ... آخه اين روزا آدامس سقزم حتي، برا من نوستالژيک شده ... پولي هم که از دلتنگي گربه ي مدرسه شون افسردگي گرفته ...