سلام. شعر رو روي وزن زيباي عاشقانه حماسه ي
مستفعلن مفاعل‌ ِ مستفعلن فعل ريخته اي. خوب و زيبا. با اين همه گاهي وزن شعرت شکسته و گاهي معنا رو باخته اي. گاهي قافيه هايت بسيار زيبا
من يک هزار توي شلوغ شکسته ام
گم کردمت ميان خودم ، بين راه هام
دنبال عطر خوب تو مي گردم و ولي
پيدا نمي شوي وسط اشتباه هام
و گاهي هم البته از سر ناچاري و نارسا..
همه رو که با هم جمع کني ولي، زيبايي و معناسازي تحسين کننده اي داره.
آدم رو ياد اون مرثيه ي زيباي برقعي ميندازه شعرت:
در اوج روضه خوب دلش را که غم گرفت
وقتي که ميز و دفتر و خودکار دم گرفت
وقتش رسيده بود به دستش قلم گرفت
مثل هميشه رخصتي از محتشم گرفت...
آفرين کلاس سومي!تحسين برانگيزي زياد