فل ! من واقعا بعد از گفتن اين غزل تکراري بودنو تو تک تک ابياتش مي ديدم ، فقط با اون بيت اولش حال کردم ... اين که گفتم دست و پا شکسته ، واقعا به دست و پا شکستگيش مومن بودم ... عوضش به اون شعره : آيينه ي شکسته ي نادون کلي افتخار کردم ....