گاهي فکر مي کنم چه معرکه مي شد اگر که همه ي اين احساسات و نگاه هاي شبيه، دوباره توي يک کلاس جمع مي شدند.آن جماعت مهربان سوم ب ، ديگر هيچ وقت تو هيچ کجاي دنيا پيدا نمي شوند. که معلم حرف بزند و ما يواشکي به هم نگاه کنيم و لبخند بزنيم . اين چيز ها تعريف کردني نيست.
و زمان بايستد...