چقدر شعر زيبا بود !
چقدر حمد ها و الرحمن ها که براي سر هاي به باد رفته مان خوانده شد از ياد نمي بريم !خدا دل تب دارت را شفا دهد ، ...
نه درد را از آن بگيرد ... مه درد بيدردي علاجش آتش است ...
ولي تب را بگيرد که دل تب دار و داغ ... از پختگي فاصله دارد ...
و باز سرد مي شود !
