من البته کمرم مشکلي نداره ، به دلايلي که خودمم نمي دونم نمي تونم عين بچه ي آدم پشت ميز بشينم ، يه بار مثل جنين مي شينم ، يه بار نود درجه مايل به راست ، يه بار نود درجه مايل به چپ ، مدل ستاره اي ، مدل خرچنگي ، مدل پا قورباغه اي .. و هزاران مدل ديگر . بعد هر کس منو در اين اوضاع مي بينه براي ستون فقراتم آينده ي تلخ و دردناکي پيش بيني مي کنه ... اينه که هميشه مي شينم پشت اين ميز کوچولوها ، از همونا که موقع کار شبانه تو نماز خونه پشتش مي شستيم . خوبيشم اينه که توش فيکس مي شي و ديگه نمي توني ازش در بياي . توفيق اجباري مي شه برا درس خوندن .