خب مهم نيست پاک شدنش. مهم اينه که من الان تق تق تق صداي دکمه ي نازنينم رو مي شنوم...
ولي....
مي بيني آدميزاد حتي به صداي تق تق دکمه لپ تاپش هم عادت مي کنه...
چه برسه به چيزايي که باهاشون زندگي مي کنه...
حالا يه صداي تق تق از ديروز تا حالا اعصاب من رو بهم ريخته بود. معلوم نيست تحولات چند وقت اخير چه تاثيري روي ضمير ناخودآگاهم گذاشته و من متوجهش نيستم...
همين نقطه اي که انتهايش نا پيداست....
هدي من الان يه نظر راجع به دکمه لپ تاپم برات فرستادم.
پاکش کردي؟
بغض آلود.
هيچ وقت.
