قايم مي شوم ، لابه لاي گيسوي شب . زير موهاي بلندش راه مي روم ، که از راه رفتن من ، موها تکان بخورند و بوي مشک و عنبرشان يک دفعه همه جا بپيچد. بيا دنبالم ، هر جا زلف به دست بادي ديدي که عطر تو هوا مي پراکند ، من آنجام .پشت پرده ي خانه پيدام نمي کني ، من پشت پرده ي موهاي مرطوب معطرم . من آنجام پولي !ميان گلستان گلهاي ياس هم دنبالم نگرد . تصوير من را در مردم شهر نرگس ها جست و جو کن . نگاه در نگاه نرگس ها بدوز، مرا مي يابي . مرا تو عنبيه ي مشکي و وحشي ليلي ها بجوي ، رد ديدگان مرا در چشم هاي خمار قهوه اي دنبال کن . هواي دلت را ولي داشته باش . مبادا بلرزد . هر جا که نرگس مستي ديدي ، يا نگاه دلربايي ، من آن دور و بر هام . شاعر ، زياد دور و بر خوبرو ها مي گردد . شايد به توصيف يکي شان نشسته باشم . ميان برگهاي ديوان هاي حافظ هم ، دنبال من ديوانه بگرد . شايد هم آنجا باشم . شايد لاي دو تا از ورق ها خوابم برده باشد .بيا آرام بيدارم کن . بعد دست هم را بگيريم و براي ساک ساک کردن ، تمام ورقهاي ديوان را بدويم . از مقابل همه ي چشم هاي خمار عبور کنيم . لاي همه ي گيسوهاي خوشبو بدويم . بيا کولاک کنيم . بيا تمام دنيا را از طراوت خنک رايحه ي گيسوان شب پر کنيم . بيا بلند بلند بخنديم و ... باهم ، ساک ساک کنيم . بيا دنبالم بگرد ....