شمعي چهره که بروانه ي تو بود
عقلي دريد برده که ديوانه ي تو بود
خم فلک که چون مه و مهرش بيله هاست
خود جرعه نوش گردش بيمانه ي تو بود
(نمي دونم واسه چي اينو نوشتم شايد چون حال خوبي نداشتم)