:( شعر من گم شده است، در پس خستگي تنهايي.در سراسيمگي گرد فراموشي شب،در هجوم شبح خاموشي.در پس ذهن پريشان شده از تير سکوت...شعر من گمشده است،من بدنبال کلامي مستي،در پي يک قدحي پر حرفم،ساغري مملو از ابيات صفا...شعر من گمشده است............اي که بر قصر سخن تکيه ي مستانه زدي!؟شود آيا که به اين خستگيم؛ غزلي، قافيه اي، نغمه اي از سفره شعر،آب يک مثنوي از کوزه همت بدهي؟آرزويم جاريست،تشنه جرعه اي از شاپرکم...آآآآي ساحل زدگان! شب کافيست...خنده هايم پس گرداب سکوت...روي يک تخته ي مشغول غروب...نوشداروي پريشاني من گم شده است...عشق من گم شده است...شعر من گم شده است....