(... خدا را شاكريم كه مصافحه و معانقه را آفريد ،‏چرا كه اگر نبودند ما شايد تا حالا دق كرده بوديم!)از امام باقر (ع) نقل شده: «زماني كه دو مؤمن يكديگر را ملاقات كردند و با هم مصافحه نمودند، خداوند دست خود را در ميان دست آنها داخل مي كند سپس با آنكه محبت او با رفيقش زيادتر است، مصافحه مي كند». (1) پوشيده نماند كه منظور از چنين روايات فضل و عنايت خدا است، نه آنكه - نعوذ بالله - خداوند هم مانند ما جسمي دارد، داراي دست، چشم، زبان و مانند آن است «سبحان الله عن ذلك». خلاصه، ارزش اين عمل به اندازه اي است كه به منزله مصافحه با خداست.....